چشمانداز 1404 صنعت لوازم خانگی
صنعت لوازم خانگی در كشورمان با وجود برخورداری از حجم سرمایهگذاری انجام شده در آن، اشتغال تعداد بسیاری از متخصصین، كارمندان و كارگران در بخشهای مختلف این صنعت، از پویایی لازم در زمینه طراحی و تولید محصولات جدید و قابل رقابت در سطح جهانی برخوردار نبوده است.
به گزارش پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران»، براساس این سند منتشر شده از نظر جغرافیایی 9 مناطق استانی ایران را در بردارد. در حقیقت عمده تولید لوازم خانگی كشور، استانهای تهران، اصفهان، كرمان، آذربایجان شرقی، خراسان رضوی و شمالی، گیلان، قزوین و البرز هستند. همچنین درباره تامین كالاهای و مواد اولیه این صنعت باید گفت كه مواد اولیه این صنعت به جز كمپرسور یخچال و فریزر و برخی از قطعات الكترونیكی كه در حال حاضر تولید داخل ندارند، مابقی نیز از منابع داخلی تامین میشود.
براساس نسخه دوم سند راهبردی وزارت صنعت، معدن و تجارت چشمانداز توسعهیی همچون «حفظ جایگاه دوم منطقه»، «ایجاد نام تجاری معتبر در جهان با تولید سالانه 16 میلیون دستگاه» و «صادرات 3 میلیارد دلار» تا افق سال 1404 هدفگذاری شده كه به گفته كارشناسان؛ صنعت لوازم خانگی به عنوان الگوی پیشرو، مولد و موفق بخش خصوصی، از طریق ایجاد توانمندیها و قابلیتهای علمی و فنی میتواند در دستیابی به چشمانداز كشور ایفای نقش كند.
در نسخه دوم سند راهبردی وزارت صنعت، معدن وتجارت، 5 اهداف كلی در صنعت لوازم خانگی در نظر گرفته شده كه از جمله میتوان به «ایجاد حداقل یك نام و نشان تجاری در سطح بینالمللی»، «ارتقای سطح كیفیت و استاندارد محصولات درسطح جهانی و رسیدن به مقیاس اقتصادی تولید»، «ارتقای سطح فناوری و دستیابی به فناوریهای جدید و روز دنیا»، «افزایش صادرات» و «توسعه اشتغال پایدار» اشاره كرد.
از سوی دیگر، در نسخه پیشنهادی وزارت صنعت، معدن وتجارت برای صنعت لوازم خانگی، مهمترین نقاط قوت و ضعف، فرصتها و تهدیدها صنعت لوازم خانگی مطرح شده است. «وجود فناوریهای نوین دنیا در زمینه برخی از محصولات این صنعت»، «تولید بخش عظیمی از مواد اولیه و اجزا و قطعات این صنعت در داخل كشور»، «وجود نیروی كار جوان، فعال و مستعد»، «وجود نیروهای متخصص موجود در زمینههای الكترونیك، مهندسی مكانیك و…» به عنوان 4 نقطه قوت در این صنعت مطرح شده است.
«پایین بودن بهرهوری عوامل تولید»، «ضعف در تامین نقدینگی مناسب برای بنگاهها»، «ضعف در فعالیتهای تحقیق و توسعه»، «رقابتی نبودن قیمت محصولات»، «ضعف در مدیریت نشان تجاری»، «عدم اتصال سیستماتیك به تولیدكنندگان معتبر بینالمللی»، «ضعف و عدم وجود ظرفیتهای مناسب قطعهسازی در این صنعت» و «تعدد بنگاهها و كوچك مقیاس بودن واحدهای تولیدی» از جمله 8 نقطه ضعف در توسعه این صنعت به شمار میرود؛ چرا كه پایین بودن بهرهوری عوامل تولید و رقابتی نبودن محصولات تولیدی غیرنفتی از جمله دو عامل مهم در عرصه تولید غیرنفتی به شمار میرود كه با رعایت و برطرفسازی این موضوعات میتوان به دنبال توسعه بازارهای منطقهیی و جهانی برای این صنعت بود.
منبع:تعادل