قاچاق تلویزیون در دوران ممنوعیت ،عدم نظارت یا …

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران»، به رغم تمام تلاش ها و ابلاغات قانونی قاچاق تلویزیون در دوران ممنوعیت ادامه دارد. حجم این قاچاق نیز بسیار وسیع است در این شرایط مشخص نیست که آیا قاچاقچیان حرفه ای تر شده اند یا نظارت ها آنگونه که باید نیست.

به نظر می رسید که با ممنوع اعلام شدن قاچاق لوازم خانگی ازجمله تلویزیون از یک سو شاهد گسترش ضریب نفوذ همتاهای ایرانی در بازار باشیم و از سوی دیگر نظارت ها و پیگیری ها به گونه ای باشد که دیگر خط و خبری از کالای قاچاق خارجی در بازار نباشد. اما بر خلاف تصور نه تنها این اتفاق رخ نداده است بلکه به عنوان مثال هم اکنون بین 50 تا 60 درصد بازار لوزام خانگی در اختیار برندهای خارجی خوش سابقه و قدیمی بازار است.

تبلیغات

بازاری که همانند سایر صنوف بر مبنای سودآوری فعالان آن شکل گرفته است.بنابراین طبیعی است که در این بازار کالایی برای عرضه وجود داشته باشد که تقاضا دارد. به بیان ساده این بازار همچنان برای کالاهای ممنوعه عطش دارد.چرایی آن هم باید در جای خود بررسی شود. با این حال پرسش اساسی این است که این کالاها که باید با ظرافت و دقت حمل شوند چگونه و از چه مسیری سر از بازار درمی آورد؟ آیا این حجم عظیم از تلویزیون از مدت ها پیش درانبارها مانده اند و به تازگی سردرآورده اند ؟آیا با قاچاق سازمان یافته این کالا مواجه هستیم؟

چه نهادها و سازمان ها وچه کسانی مسئول رسیدگی به این مساله هستند؟ چون کالاهایی این چنینی خودشان نه دستی برای گرفتن دارند و نه پایی برای آمدن.

پس طبیعی است که آنها را می آورند؟اینها چه کسانی هستند؟ آیا از ابزارهای پیش رفته استفاده می کنند؟آیا شیوه قاچاق از شوطی به سبک و وسیله دیگری تغییر کرده است؟ آیا مبادی ورودی عوض شده اند؟آیا از مبادی ورودی کشور تا بازارهای مختلف نظارت ها کم شده است؟

در این جا با یک معادله چند مجهولی و یا چند معما مواجه هستیم؟ ورود کالایی مانند تلویزیون به کشور ممنوع و قاچاق محسوب می شود.اما این کالا همچنان وارد شده و در بازار به وفور یافت می شود؟سه سال هم از عمر این قانون گذشته است.

سوال؛این تلویزیون از کجا می آیند؟آیا شاهد تکنولوژی جدید مثلا تلویزیون هوشمند پرنده هستیم که می داند کجا فرود بیاید؟ آیا بشر آنقدر پیش رفته کرده است که بذر تلویزیون می کارد و می پاید و به وقتش آن را درو می کند و به بازار می فرستد؟هر چه قدر که این مثال ها مسخره و بی مزه هستند به همین اندازه نیز ورود این کالا ها در حجم وسیع به بازار نیز مسخره و غیر باور هستند.

مگر ممکن است که این میزان از اشغال بازار بدون واکنش قانون گذارن و مجریان اجرای آن باشد و بماند.مگر می شود که یک قانون از سر تفریح و تفنن تصویب و ابلاغ شود؟ چه درست و چه غلط این قانون برای حمایت از تولید داخل ابلاغ شده است؟آیا قانون گذار نباید پیگیر باشد؟چه اتفاقی در این میان رخ داده است که این خیل عظیم با خروج ارزهای کشور سر بازار در می آورند؟ایا نظارت نهادهای نظارتی کیفیت و دقت لازم را ندارد؟آیا قرار بر ندیدن است؟آیا قرار است که این قانون فرمالیته باشد؟ یعنی هم سودا حمایت از تولید داخل داشته باشیم و هم بخواهیم مزاج بازار را عوض نکنیم.

آیا در خوانش قانون دچار اشتباه نشده ایم؟ایا در این فقره جهان وطنی فکر کرده و کشورهای مبدا واردات را جزئی از جهان خود می پنداریم؟ در این خصوص پرسش های زیادی می توان مطرح کرد و از زوایای گوناگون به آن پرداخت. اما به نظر می رسد برای شروع بد نباشد که از نهادهای نظارتی اعم از نظامی و انتظامی که در مرزها و در طول مسیر قرار دارند بخواهیم که در این مورد شفاف سازی کند. بنابراین بازهم این پرسش مطرح می شود؛یک کالای مشخص مانند تلویزیون که حجم ،شکل و اندازه های مشخصی دارد در دورانی که ورودشان به کشور ممنوع است از چه کانال و مسیرها و با چه ترفندهایی  مسیر طولانی مرزها تا شهرها طی می کنند؟

انتهای پیام/