چرایی جولان تلویزیون های قاچاق در بازار لوزام خانگی
اخبار لوازم خانگی

چرایی جولان تلویزیون های قاچاق در بازار لوازم خانگی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران»، به نظر می رسید با رشد تولید کنندگان تلویزیون در ایران و حمایت مسئولین مرتبط ...

بهنام وحیدی | 2 سال قبل

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران»، به نظر می رسید با رشد تولید کنندگان تلویزیون در ایران و حمایت مسئولین مرتبط و ممنوعیت واردات،شاهد برچیده شدن بساط قاچاق و استقبال و گسترش دایره نفوذ وفعالیت تولید کنندگان داخلی باشیم.اما چرایی جولان تلویزیون های قاچاق در بازار لوزام خانگی همچنان پرسشی است که طی این سال ها گویا قرار است بی جواب بماند.

تاکید بر استفاده از تولیدات داخلی اصولا زمانی مطرح می شود که سازندگان آن کشور به حدی از توانمندی و توانایی رسیده باشند که بتوانند نیاز داخل را پاسخ بدهند. یعنی بتوانند سطوح مختلف نیاز و تقاضا با سلایق مختلف مصرف کنندگان را پوشش بدهند.در این وضعیت دولت ها نیز برای حمایت از تولید داخل قوانینی وضع می کنند تا علاوه بر از دست رفتن مزیت هایی که باعث اقبال به کالای وارداتی می شود تولید کننده داخلی فضایی در اختیار داشته باشد تا بتواند رشد کند.در واقع پیش نیاز این حمایت دیدن نشانه های رشد و نموی است که تولید کنندگان با محصولات خود به دایره تصمیم گیران ارسال می کنند.بنابراین آنها نیز با دیدن این شرایط و رصد محیط کار و بازار اقدام به اتخاذ تصمیم هایی می کنند که هم ازتولید داخل حمایت کرده باشند و هم از برهم خوردن نظم بازار و نظام عرضه و تقاضا جلوگیری کنند.

چرایی جولان تلویزیون های قاچاق در بازار لوزام خانگی

در این میان تولید کنندگان داخلی محصولاتی مانند تلویزیون نیز پس از چندین بار سعی و تلاش بالاخره توانستند پیام هایی ارسال کنند که قانون گذار را برای حمایت مجاب کند. معمولا برخی از این حمایت ها در قالب هایی مانند کاستن مالیات،تسهیلات با بهره کم و تنفس بیشتر شکل می گیرد و گاهی نیز علاوه بر این گونه حمایت ها در شکل و شمایلی مانند بستن مرزها به روی کالاهای خارجی شکل می گیرد.

این امر از سال 97 به منظور حمایت ازتولید داخل ، جلوگیری از خروج ارز ،ایجاد اشتغال ،حفظ سرمایه ها و همچنین افزایش سرعت برای کم کردن فاصله با تولید کنندگان برتر لوازم خانگی در اختیار تولید کنندگان قرار گرفت.آنها نیز در حد وسع تلاش کرده اند تا از این فرصت به نحو احسن استفاده کنند.هر چند این صنف نیز مانند خودروسازان همچنان نتوانسته اند آنچنان که باید و شاید از فضای پیش رو استفاده کنند اما در عین حال گام های برداشته اند که تا پیش از این اصلا حرکت در آن مسیر متصور نبود.

چرایی جولان تلویزیون های قاچاق در بازار لوزام خانگی

این یک بخش ماجراست که می تواند امیدوار کننده باشد و بتوان پایان خوشی برای آن تصویر کرد. اما سوی دیگر داستان باعث می شود که این پایان خوش غم انگیز شود.پایانی که گویا قرار است جولان تلویزیون های وارداتی آن را رقم بزنند. همان برندهایی که هم اکنون بین 50 تا 60 درصد بازار را در اختیار داشته باشند. به بیان دیگر مشخص نیست که آیا ممنوعیت واردات واقعا یک شوخی بوده است و یا کسانی هستند که آن را جدی نگرفته اند؟چرا که همچنان این برندها در بازار حضور دارند و در دوران تحریم ها ،هم تولید داخل را تحت الشعاع قرار داده اند و باعث خروج ارز از کشور می شوند.

البته این قضیه از زاویه دیگری نیز قابل بررسی است.آیا تولید کنندگان داخلی توانسته اند آنچه که مصرف کننده می خواهد را عرضه کنند؟آیا توانسته اند برندسازی کنند؟آیا در دورانی که عطشی سیری ناپذیر برای تولیدات خارجی وجود دارد،با ارائه محصولات خود، از شدت این عطش بکاهند؟آیا تقاضای بازار است که باعث می شود همچنان برندهایی که ورودشان ممنوع است،سوگلی فروشگاه های لوازم خانگی باشند؟آیا برای استفاده از تولیدات داخل غیر از تبلیغات در رسانه های مختلف،فرهنگ سازی شده است؟آیا مصرف کنندگان می دانند که به ازاری خرید یک دستگاه تلویزیون از برندی غیر ایرانی قرار است چند فرصت شغلی از بین برود؟ به نظر می رسد که در وهله اول این موضوع باید از سوی مسئولان و متولیان امر آسیب شناسی شود.چرا که سکه میل به مصرف کالای خارجی دو رو دارد؛یک از بین رفتن سرمایه ها و فرصت ها و دیگری عدم اعتماد به تولیدات داخل .

 

این در حالی است که تلویزیون های تولید داخل هر چند از نظر نام و نشان و شاید کیفیت به پای رقبای قدر قدرت خود نمی رسند اما از جهات دیگر می توانند مصرف کننده را برای خرید مجاب کند. از جمله پاسخگو بودن، دارا بودن خدمات پس از فروش (البته باید مشکلات و شکاف های این بخش و بهانه های واهی تولید کنندگان برطرف شود) و مسائلی از این دست می تواند در نهایت به نفع مصرف کننده باشد.

از سوی دیگر به نظر می رسد که خود قانون گذار و نهادهایی که باید در اجرای این قانون کوشا بوده و پیگیر اجرای آن باشند چندان قضیه را جدی نمی گیرند.به بیان ساده تا خریدار باشد بازار آن را تامین می کند.اما اگر مسئولان با تکیه بر استدلال های منطقی قوانینی را وضع می کنند باید تا آخر کار پای داستان بایستند.به عنوان مثال در قاچاق لوزام خانگی به شدت این سهل انگاری دیده می شود.چرا که از دو مبادی جنوب و غرب کشور از جایی دیگر نمی توان این حجم از کالا را به طور قاچاق وارد کشور کرد. در این میان پرسش دیگری که وجود دارد چرایی عدم نظارت کافی است.چرا که از مبادی وارداتی در مراکز فروش این کالاها از جمله تهران هم مسافت و هم پایگاه های نظارتی بسیار زیادی وجود دارد.بنابراین باید پرسید که این حجم از تلویزیون قاچاق چگونه از امین حضورو سایر بورس های لوزام خانگی سر در می آورند.از چه مسیر و با چه ترفندی خود را به پایتخت می رسانند؟ چگونه وقتی مشتری می تواند به راحتی برند فرنگی دلخواه را یافته و خریداری کند،متولیان امر از جمع آوری آنان عاجز هستند؟

به نظر می رسد که جدا از اینکه چرا همچنان تلویزیون هایی با برندهای خارجی در بازارهای کشور جولان می دهند،این مساله باید از زوایای گوناگون آسیب شناسی شود.در غیر این صورت بازار لوزام خانگی نیز در صورت باز شدن مرزها و رفع ممنوعیت به مثابه سیلی خواهد شد که تمام بنیان های تولید داخل را از بین خواهد برد؟

انتهای پیام/

نظر شما چیست؟