حضور پر رنگ لوازم خانگی قاچاق در بازار ایران
به گزارش پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران» و به نقل از همشهری آنلاین، یکسوم بازار لوازم خانگی در اختیار کالاهای قاچاق است. ۵ ...
به گزارش پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران» و به نقل از همشهری آنلاین، یکسوم بازار لوازم خانگی در اختیار کالاهای قاچاق است. ۵ سال بعد از آغاز ممنوعیت واردات لوازم خانگی آخرین آماری که معاون صنایع عمومی وزارت صمت برای میزان کالای قاچاق موجود در بازار ارائه کرده یک میلیارد و ۷۰۰میلیون دلار از کل ۶میلیارد دلار کالای این بازار است.
حجم بالای قاچاق در بازار لوازم خانگی با وجود تمام محدودیتها و با وجود افزایش تولید داخلی در سالهای اخیر، وزارت صمت را بر آن داشت تا لوازم خانگی را بین ۳ اولویت اول برنامه مقابله با قاچاق این وزارتخانه قرار دهد.
یکماه و نیم بعد از آغاز اجرای این برنامه، همشهری نتایج آن را در بازار مصرف در گفتوگو با اکبر پازوکی، رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی بررسی کرده است.
دیدن این ویدیو را از دست ندهید: ۷۰ درصد مواد اولیه لوازم خانگی بزرگ در اختیار دولت است + ویدیو
گفته میشود ۱.۷میلیارد دلار کالای قاچاق در بازار لوازم خانگی وجود دارد، این حجم بالای قاچاق در پنجمین سال ممنوعیت واردات لوازم خانگی به چه دلیل است؟
این حجم ۱.۷ میلیارد دلاری کالای قاچاق، زمانی ۲.۲ میلیارد دلار بود و این کاهش ۵۰۰ میلیون دلاری نشان از این دارد که در این زمینه کارهایی انجام شده است. در سالهای اخیر تولیدات داخلی جایگزین بخشی از کالاهای قاچاق شدهاند و کسبه و بخشی از مصرفکنندگان به کالای ایرانی روی آوردهاند. تا همین چند سال پیش دو سوم تابلوی سردر مغازهها برند خارجی بود و بیشتر کالاهای داخل مغازهها را اجناس خارجی تشکیل میداد، اما امروز ۹۰ درصد مغازهها تابلوی کالای ایرانی دارند و جنس ایرانی میفروشند، پس تغییری اساسی در این زمینه ایجاد شده، اما اینکه همچنان بعضی کالاها به کشور قاچاق میشوند، ناشی از این است که ما بعضی کالاها را نمیتوانیم در داخل کشور تولید کنیم، برنامهریزی و هدفگذاری برای تولید این کالاها نداشتهایم و زیرساختهای لازم را برای تولیدشان از پیش آماده نکردهایم.
کالاهایی مثل مایکروفر، کولر گازی یا یخچال سایدبایساید قبلا در سبد تولید شرکتهای داخلی نبوده و محدودیت عرضه این اقلام، بازار را با چالش و کمبود مواجه کرده است. بعد از ۴سال تازه بعضی از شرکتها در تولید یخچال ساید، کولرگازی و ماشین ظرفشویی سرمایهگذاری کردهاند و کالایی مثل مایکروفر هنوز هم در داخل کشور تولید نمیشود درحالیکه وارداتش با عنوان کالای لوکس ممنوع است. هماکنون نیز بیشتر حجم کالای قاچاق مربوط به همین اقلام است.
چرا قاچاق هنوز برای فروشنده و خریدار بهصرفه است؟
قبل از سال ۹۷، هم تولید داخل داشتیم و هم واردات کالا آزاد بود، به همین دلیل قاچاق صرف نمیکرد، چون وقتی کالای رسمی در بازار فراوان بود کسی سراغ جنس بدون ضمانت و خدمات نمیرفت، اما ممنوعیت واردات، شرایط را برای قاچاق مهیا کرد. آیا دولت پیش از ۲۹ اسفند ۹۶ که واردات کالای خانگی را بهطور کلی ممنوع کرد، بررسی کرد تا بداند نیاز داخل کشور چیست؟ آیا تولیدکنندهها سلیقه مردم را میدانستند؟ آیا تولیدکننده داخلی واقعا تولیدکننده بود؟ زیرساخت برای تولید کالا فراهم بود؟
تولیدکنندهها امروز بعد از ۵-۴سال تکانی بهخود دادهاند و در زمینه تولید، خدمات پس از فروش، ماشینآلات مورد نیاز، نیروی کار، دانشگاهها و شرکتهای دانشبنیان سرمایهگذاری کردهاند ولی تا چند سال پیش شرایط به این صورت نبود. الان هم حذف قاچاق، راهحل آسانی دارد؛ اگر دولت به سرمایهگذار واردکنندهای که هنوز سرمایهاش را از کشور خارج و به ملک و سپرده بانکی در کشورهای دیگر تبدیل نکرده، اجازه دهد وارداتش را در کالاهایی که کمبود داریم انجام دهد و دولت از این تجارت حق گمرکی خود را بگیرد، دیگر قاچاقی وجود نخواهد داشت.
وزارت صمت قاچاق در بازار لوازم خانگی را سازمانیافته و مبتنی بر سودجویی میداند، سهم تقاضا در این میان چیست؟
مسلما این حجم قاچاق کار کولبر نیست، کولبر نمیتواند ساید ۲۰۰ کیلویی را روی دوش بگذارد و در تعداد زیاد جابهجا کند، پس قاچاق سازمانیافته است و دولت اگر این حجم از واردات را هدفمند کند میتواند درآمد خوبی از این راه داشته باشد، اما گذشته از این هر مصرفکننده و خریداری ذائقه و شرایط مالی مشخصی دارد. ما نمیتوانیم به مردم بگوییم چرا فلان رستوران را رفتی و چرا فلان غذا را خوردی؟ چرا فلان ماشین را سوار میشوی؟
نظارت بر تولیدات داخلی تمام و کمال نیست و نیاز مردم برطرف نمیشود به همین دلیل مردم هنوز در اختلاف قیمت خواهان کالای قاچاق هستند. هنوز خیلی از مردم آگاهانه یا ناآگاهانه چیزی را در فضای مجازی میخرند که اصالت ندارد، ضمانتنامه و خدمات پس از فروش ندارد. صنعت لوازم خانگی هماکنون سرمایهگذاری سنگینی روی تولید انجام داده و دولت هم حمایت خوبی از این صنعت کرده اگر در سوی دیگر، واردات هم با حساب و کتاب و فقط برای کالاهایی که تولید نداریم آزاد شود، کسی دیگر سمت کالای قاچاق نمیرود.
منظور از اینکه «نظارت تمام و کمال بر تولید داخلی نمیشود» چیست؟ در چه زمینهای نظارت باید باشد و نیست؟
نظارت باید در تمام مراحل باشد؛ انجمن تولیدکنندگان اعلام میکند ۲۵۰ کارخانه تولیدکننده لوازم خانگی در کشور وجود دارد، حتی اگر فرض کنیم همه این ۲۵۰ واحد تولیدی، کارخانههای بزرگ و تأثیرگذار هستند و کالاهایشان مورد استقبال بازار مصرف قرار میگیرد، آیا نظارت ۲۵۰ ناظر یا بازرس در این کارخانهها که صفر تا صد تولید و عرضه را رصد کنند کار راحتتر و عاقلانهتری است یا اینکه ۱۶ هزار واحد کسب در سطح عرضه رصد شود؟ متأسفانه تا اسم کنترل و نظارت میآید، این نظارت فقط در سطح عرضه مطرح میشود درحالیکه تعداد کارخانههای بزرگ تولید لوازم خانگی که مردم کالاهایشان را جزو کالاهای درجه یک حساب میکنند و میخرند انگشتشمار است و به راحتی میتوان تمام چرخه تولید تا عرضه را در آنها پایش و کنترل کرد.
درباره کالاهای قاچاق هم ۲ هزار کیلومتر فاصله از مبادی ورودی کشور تا مرکز تهران را رصد نمیکنیم بعد برای کنترل قاچاق به مغازهها میریزیم. این در شرایطی است که تولیدکننده ایرانی برای فروش اجناسش فروشندهها را دور میزند و کالایش را در اختیار فروشنده قرار نمیدهد؛ خود تولیدکننده فروشگاه زده، با بانک قرارداد بسته، اقساطش را گرفته و اجناسش را مستقیم بهصورت قسطی به مردم میفروشد. معنی این کار چیست؟ شما جنس در اختیار فروشنده قرار بدهید تا کالای قاچاق نفروشد.
طرح وزارت صمت برای مقابله با قاچاق در بازار چه نتایجی داشته است؟
مقابله با کالای قاچاق باید همهجانبه باشد، اگر تنها در سطح عرضه یا فقط در مبادی ورودی باشد اشتباه است. باید از اداره پست که کالای قاچاق میآورد، تا اتوبوسرانی، بنادر و جادهها که ماشینهای شوتی در آن تردد دارند، تا مرزها و کولبرها، همه همزمان کنترل شوند، نه اینکه فقط فروشگاهها هدف نظارت باشند.
بیشتر بخوانید: چرایی جولان تلویزیون های قاچاق در بازار لوازم خانگی
باید مشخص شود که اگر قرار است مغازهدار کالای قاچاق نفروشد، چه کالایی را باید بفروشد؟ باید کارخانه لوازم خانگی را مجاب کنیم بهجای اینکه خودش فروشگاه بزند و کالایش را قسطی بفروشد، اول به منِ مغازهدار که پول نقد به او میدهم، جنس بفروشد. طرح مقابله با قاچاق مادامی که تنها در سطح عرضه اجرا شود نه در زمینه لوازم خانگی بلکه در زمینه هیچ کالای دیگری مؤثر نخواهد بود، باید نیاز به قاچاق در بازار رفع شود تا قاچاق از بین برود.
انتهای پیام/
در حال حاضر بیش از سی برند ایرانی در بازار وجود دارند از برندهای قدیمی مانند پارس الکتریک ، شهاب ، ایکس ویژن ، اسنوا ، صنام ، تا برندهای نسبتا جدید الورود مانند سام ، جی پلاس ، لکسار ، الیو ، بست ، بست الکتریک ، پریکانی ، ام جی اس ، لومکس ، اکسون ، سی را ، دنای ، آر تی سی ، سینگل ، لایف ، الیو ، بنس ، اکسنت ، ال سی ال ، پانورامیک ، هاردستون ، زلموند هیمالیا ، مستر تک ، اکسون ، مجیک ، بلست مارشال ، انستار ، امپریال و … تقریبا تمامی انها دارای قطعات ساخت کشور چین هستند و در سه نوع کارخانه تواید میشوند کارخانه های دارای خط اتوماتیک مونتاي مانند شهاب و ایکس ویژن و جی پلاس که خط تولید انها توسط ال جی کره جنوبی تامین و راه اندازی شدهو شرکت سام ، برخی که دارای کارخانه های کوچکتر خستند و برخی بدون کارخانه قطعا خدمات پس از فروش و فراوانی قطعات باید مزیت اصلی برندهای ایرانی باشد که فقط در مورد برندهای پر تیراژ تا حدودی صادق است اما چرا تمایل مردم علی رغم نداشتن خدمات به برندهای خارجی وجود دارد
1- برندهای خارجی در حال تولید در ایران مانند فیلیپس و تی سی ال و آیوا و آوکس و دوو در جال تولید تلوزیونهای پایین و میان رده هستند فقط برند فیلیپس سری 7 شاید در رده خوب ونه عالی قابل رده بندی باشد
2-فراوانی لوازم خانگی قاچاق در سایت های فروش آنلاین و فروشگاه های سنتیدر حال حاضر تلوزیونهای مصری ال جی و سامسونگ و تلوزیونهای سونی ساخت مالزی و پاناسونیک ساخت چین بیشترین فراونی را در بازار دارند در میان برندها برند ال حی بدلیل وجود تولیدات ساخت اندونزی و مجارستان و لهستان و چین و مصر تا حتی کشور آفریقایی غنا ( بخصوص سایدهای بزرگ ) بیشترین تنوع کشو.ر مبدا را دارند
3- سفارشی سازی شده برای بازار ایران ، تلوزیونهای سونی و پاناسونیک و برخی مدلهای ال جی و سامسونگ و شارپ و توشیبا و …. نه تنها سازگاری کامل با استانداردهای پخش آنلوگ و دیجیتال ایران دراند بخوبی از زبان فارسی در بخش پیام نما ، جدول پخش برنامه های تلوزیون ، زبان زیر نویس ، عملکردهای روی صفحه و حتی راهنمایالکترونیکی کاربرانپشتیبانی می نمایند
4- در حال حاضر تقریبا تمام موجودی برندهای مختلف خارجی در بازار را تلوزیون های رده بالا مانند QLED و QLED و سریهای 7 تا 9 تشکیل می دهند که در میان تولیدات داخلی همتراز آنها بسیار کم هست حتی مدلهای QLED با برندهای ایرانی مانند اسنوا و جی پلاس و خارجی مانند تی سی ال و تنها تلوزیون OLED تولید ایران (در واقع دارای پنب AMOLED ساخت BOE چین )با برند دوو به استثنای پنل پارامترهایی مانند نرخ بروز رسانی بسیار بالا و کنتراست بالا در حد مگا کنتراست و در بخش هوشمند سخت افزار بسیار قدرتمندی ندارد
5- قیمت برخی از برندهای خارجی مانند پاناسونیک در سرهای بالا مانند داشتن پنل هگزا کروم شش رنگ با کنتراست بالا و زاویه دید وسییع و بخش هوشمند دارای سخت افزار قدرتمند هم سطح و یا ارزانتر از تلوزیونهای همسایز ایرانی است ( فقط کافیست برند پانسونیک ووضعیت کالا نو را در سایت دیوار بخش تلوزیون و پروژکتور همین حالا با قیمت های نو برند های ایرانی در دیوار و دیجی کالا مقایسه کنید .
6 علاوه بر گارانتی های متفرقه اقدام شرکتهای بیمه در بیمه یکساله این کالاها مشوقی برای خرید است
7 – قیمت مایکروفرهای سامسونگ و لوازم خانگی کوچک مانند اب میوه گیری بوش و … از کالاهای هم تراز ایرانی ارزانتر است
8 وجود تلوزیونهای 75 و 85 اینچ و سایدهای بالای 30 فوت آنهم با کارتن های تمیز و سالم و بعضا با شماره سریالهای نزدیک به هم مخصوصا مدلهای 2021 نشان میدهد این کالاها بصورت مسافری یا کولبری وارد نشده اند
در سال 1398 تفاوت معنا داری بین قیمت لوازم خانگی ایرانی و خارجی وجود داشت اما متاسفانه تولید کنندگان داخلی با اطمینان از عدم واردات رسمی کالا قیمتهای خود را افزایش و در مواردی مشخصات فنی محصولات خود را نتزل دادند بنحوی که هم اکنون مایکروفر سامسونگ ارزانتر از برندهای ایرانی است آب میوه گیری و چرخ گوشت بوش از نمونه مشابه ایرانی ارزانتر است تلوزیون پاناسونیک سری 7 ساخت چین با امکانات کامل و پنل هکزا کروم از اکثر برندهای ایرانی سری شش ارزانتر است درست است که گارانتی این اجناس نامعتبر است اما شرکتهای بیمه با رعبت برای یکسال این کالاها را بیمه می نمایند و طبق اعتقاد مصرف کنندگان اگر کالایی در زمان ساخت مشکل نداشته و در یکسال اول خراب نشود احتمال خرابی ان در ده سال بعد تقریبا وجود ندارد عمولا زوج های جوان هم حاضرند تنوع وسایل زندگی انها کمتر اما از برندهای جهانی باشد