دلایل کاهش تولید لوازم خانگی/افزایش چشمگیر قیمت مواد اولیه

به گزارش پایگاه خبری لوازم خانگی ایران «ال کا ایران»، در این چند ساله اخیر بازار لوازم خانگی کشور رشد قابل توجهی از لحاظ تولید و هم از نقطه نظر صادرات داشته است. تولید لوازم خانگی با رشد 3 میلیون دستگاه در سال 1401 از ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه به ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه در سال گذشته رسیده است. همچنین در تولید لوازم خانگی در سال جاری هم هدف گذاری هایی انجام شده است و تصمیم هایی مبنی بر این که تولید لوازم خانگی به ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه در سال برسد گرفته شده.

همچنین بازار لوازم خانگی در حوزه صادرات هم فعالیت داشته و طی سه سال اخیر میزان صادرات لوازم خانگی از ۳۸۰ میلیون دلار تا ۴۴۰ میلیون دلار متغییر بوده. اما با انجام این صادرات و میزان رشد در این صنعت، موانعی بر سر راه تولید به صدا درآمده و باعث شده دنیای تجارت آن روی دیگرش را هم به اهالی این صنعت نشان دهد. این موانع باعث کاهش تولید لوازم خانگی شده است و ازجمله مهم ترین این موانع کمبود نقدینگی و عدم تأمین ارز موردنیاز در این صنعت است. در حال حاضر ارزش بازار لوازم خانگی کشورمان بیش از ۶ میلیارد دلار (یک درصد بازار جهانی) است و اما این بازار سالانه به یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار ارز نیاز دارد. همچنین برخی از دست‌اندرکاران شرکت های تولیدی لوازم خانگی در مورد کاهش تولید لوازم خانگی و کمبود نقدینگی و عدم تأمین ارز موردنیاز در این صنعت گفتند: این اتفاقات و عدم تخصیص به موقع ارز به این صنعت باعث شده است تا مواد اولیه موردنیاز این بخش در گمرک در انتظار ترخیص باقی مانده و تولید این صنایع با کمبود شدید مواد اولیه مواجه شود. این شرایط در بازار باعث می شود تا واحد های تولیدی برا تامین مواد اولیه خود به بازار آزاد رو بیاورند و همین موجب افزایش قیمت محصولات و کاهش رقابت‌پذیری محصول در بازارهای داخلی و حوزه صادرات می‌شود. همچنین عدم تأمین مالی و تخصیص ارز برای واحدهای تولیدی مشکلاتی را نیز برای ثبت سفارش جهت واردات ماشین‌آلات به همراه داشته است.

موضوع دیگری که بازار لوازم خانگی را به چالش کشیده، افزایش چشمگیر قیمت مواد اولیه است. این افزایش قیمت بیشتر از قیمت تورم عمومی کشور است در حالی که تورم عمومی کشور سالانه بین 40 تا 50 درصد اعلام می شود و تورم در بخش مواد اولیه تولید لوازم خانگی بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ درصد ارزیابی شده است. کارشناسان معتقداند که دلایل اصلی این افزایش بی سابقه به رشد قیمت ارز و همچنین وجود انحصار در عرضه مواد اولیه مربوط می شود که تولیدکنندگان مجبور به تامین مواد اولیه از بازار آزاد شده. همچنین محصولالت پلیمری هم از جمله مهم ترین مواد اصلی مورد نیاز تولید لوازم خانگی هستند و در حال حاضر عرضه محصولات پلیمری در بورس کالا به شدت کاهش یافته و تولیدکنندگان را وادار کرده است تا مواد اولیه موردنیاز را از بازار آزاد تهیه کنند.

امید فاضلی نیا، دبیر انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی در مورد تورم و محدودیت در تولید لوازم خانگی به مهر گفت: علاوه بر اینکه قیمت ارز در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته، قیمت مواد اولیه مورد نیاز صنعت لوازم خانگی هم در بورس کالا با قیمت‌های جهانی تعیین می‌شود که عملاً با نرخ ارز رشد قابل توجهی پیدا کرده است. از طرف دیگر باید در نظر داشت که تولیدکنندگان لوازم خانگی نمی‌توانند تمام مواد اولیه موردنیاز خود را از بورس تهیه کنند، زیرا عرضه مواد اولیه بسیار کمتر از تقاضاست. به همین دلیل تولیدکنندگان مجبور هستند بخشی از مواد اولیه خود را از بازار آزاد دریافت کنند که با نرخ‌های بالایی عرضه می‌شود.

علاوه بر این دلایل موضوع دیگری که باعث رکود در بازار لوازم خانگی شده، کاهش قدرت خرید مردم است. این رکود سال هاست که در بازار وجود دارد و رفع نشده. افزایش نرخ ارز به‌ویژه دلار در سال‌های اخیر موجب شده تولیدکننده نیز به صورت محدود و قطره‌چکانی محصولاتش را روانه بازار کند ضمن اینکه ارائه قیمت‌های دستوری و مداخله در بازار از جانب نهادهایی همچون سازمان حمایت از مصرف کنندگان نیز بر این آشفتگی دامن زده و اصطلاحاً برای تولیدکننده شرایط قوز بالاقوز ایجاد کرده است.

تأمین سرمایه در گردش یکی از اساسی‌ترین نیازهای تولید در کشور است. سرمایه در گردش، دارایی جاری یک کسب‌وکار است که قابلیت نقدشوندگی را در کوتاه مدت داشته و هزینه‌ها و نیازهای روزمره یک شرکت را تأمین می‌کند. با وجود نام‌گذاری سال‌های اخیر مبنی بر حمایت همه جانبه از تولید اما به نظر می‌رسد بانک‌ها به زعم خود چندان متعهد به تحقق این شعار نبوده و بر اساس اعلام بانک مرکزی، تسهیلات کافی از سوی این نهادها به بخش‌های تولیدی تعلق نگرفته است. هر چند به باور بسیاری از کارشناسان اقتصادی بانک‌ها وظیفه کنترل نقدینگی و جلوگیری از رشد تورم را بر عهده دارند اما طمع کسب سود بیشتر برای آنها باعث شده تا نه تنها نقدینگی کافی به بخش تولید تزریق نکنند بلکه بیشتر سرمایه‌شان را متوجه کسب‌وکارهای غیر مولد، سفته‌بازی و سوداگری نمایند.

در پی همین موضوع بانک مرکزی نیز طی اقدامی انتشار گواهی سپرده با نرخ سود ۳۰ درصدی با هدف تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی را به شبکه بانکی کشور ابلاغ کرد که این اقدام عملاً هیچ امتیازی برای تولیدکننده به شمار نرفته چون که بسیاری از آنها اصولاً توان بازپرداخت چنین سودهایی را به شبکه بانکی کشور ندارند.

در آخر عدم سیاست‌گذاری اصولی و رشد فزاینده تولیدکنندگان خرد و ضعیف به جای حمایت از برندهای ملی و تقویت زنجیره‌های ارزش، باعث آسیب رساندن به این صنعت شده است.

همچنین رشد واحد های تولیدی خرده‌پا هیچ کمکی به صنعت لوازم خانگی در کشور نمی کند و با مصرف منابع و مواد اولیه حتی باعث می‌شوند تولیدکننده‌های معتبر نیز به مرور از مدار تولید خارج شوند. مشکل دیگر این است که این برندهای کوچک و خرد معمولاً جایی در بازارهای جهانی نیز ندارند و توفیقی برای صادرات به دست نمی‌آورند./خبر آنلاین

انتهای پیام/